Artykuł poświecony jest sposobom indywidualnego sprostania warunkom tego, co społeczne. Autor broni tezy, iż tylko indywidualna odpowiedź mędrca — geniusza — zasługuje na zainteresowanie jako ta, dzięki której możliwe jest sprostanie tym warunkom. Bagaż metafizycznych symbolizacji wspólnotowych jest przeszkadzającym w myśleniu balastem — jednakże tylko geniusz, mimo iż dzieli się ową wiedzą z innymi ,jest w stanie tego dokonać. Autor posługuje się przykładem mitu śmierci Homera oraz Platona relacją z obrony Sokratesa.